ببخش اگر در شهر مردگان
چشم به راه زندگی مانده ام،
ببخش اگر برفراز قله آه
گاه آواز طرب سر داده ام،
ببخش اگر در اوج کابوس
رویای خفتگان را آشفته ام،
ببخش اگر در تب و تاب فراق
تمنای وصال را در آغوش کشیده ام،
ببخش اگر بر نجاست ریا
سجاده وفا گسترده ام،
ببخش اگر رو به آسمان نیرنگ
قنوت لرزان یکرنگی بسته ام،
ببخش اگر بر مزار معرفت
فاتحه خواندن را نیاموخته ام،
ببخش اگر که بی نقاب
بالماسکه عادت را بهم زده ام،
ببخش اگر در منشور تزویر
سیاهی و سپیدی را دیده ام،
ببخش اگر با ناله دردی
آرامش گورستان را آزرده ام،
ببخش اگر در این "سراسر آباد"
خراب دلی را به دوش کشیده ام،
ببخش اگر دامن کویر را
با اشک ننگین خود آلوده ام.
سحر
